OŚRODKI WEGETATYWNE Związek kory mózgowej z nerwami wegetatywnymi stanie się zrozumiały, jeżeli weźmiemy pod uwagę, że istnieją wyższe ośrodki wegetatywne w mózgu. Na dnie trzeciej komory we wzgórku szarym (tuber cinereum ) ,i przylegających do niego częściach okolic podwzgórza znajdują się ośrodki nerwów cholinergicznych i adrenergicznych jako ośrodki wegetatywne międzymózgowia. Podrażnienie tych odcinków prądem elektrycznym wywołuje stan podrażnienia układu adrenergicznego ze wszystkimi właściwymi temu stanowi objawami w narządach. Równocześnie jednak występują objawy związane z podrażnieniem układu cholinergicznego. Bliższa analiza doświadczalna wskazuje, że objawy przywspółczulne zależą od podrażnienia bocznych i przednich części okolicy podwzgórza, -natomiast objawy współczulne od podrażnienia środkowej jego okolicy. Liczne doświadczenia wykazują, że w okolicy podwzgórza znajdują się ośrodki wegetatywnego unerwienia oczu, naczyń, gruczołów potowych, mięśni gładkich skóry- i narządów wewnętrznych oraz ośrodki, które przez zmiany stanu gruczołów wewnętrznego wydzielania regulują przemianę materii we wszystkich jej elementach składowych i ciepłotę ciała. Te ośrodki mają połączenie z korą mózgową i dlatego stany emocjonalne jako pochodzące z kory mózgowej odbijają się na układzie wegetatywnym i są z nim ściśle związane. [podobne: nerw strzałkowy powierzchowny, nexbau, dieta 13 dniowa jadłospis ]
Polecamy rowniez:
Podobne wpisy
ROLA UKŁADU WEGETATYWNEGO W ZACHOWANIU ŚRODOWISKA WEWNĘTRZNEGO Ważne znaczenie posiada też układ wegetatywny w zachowaniu względnej stałości środowiska wewnętrznego ustroju w rozmaitych okolicznościach, w jakich znajdzie się ustrój. Wiemy bowiem,… Read More ROLA UKLADU WEGETATYWNEGO W ZACHOWANIU SRODOWISKA WEWNETRZNEGO
W pięciu niezależnych eksperymentach wykazano, że CXCL4 zmniejsza ekspresję czynnika transkrypcyjnego FLI1 (P <0,001) i indukuje ekspresję endoteliny (ET-1) (P = 0,003), zarówno na poziomie RNA i białka, w ludzkim… Read More Analiza w skali ogólnoustrojowej i CXCL4 jako biomarker w leczeniu stwardnienia rozsianego AD 7
Nie było znaczącej różnicy między grupą lopinawir-rytonawir a grupą efawirenzu pod względem częstości mutacji M184V (związanej z opornością na lamiwudynę) lub tych związanych z analogiem tymidyny lub jakimkolwiek NRTI. Mniejsza… Read More Rzadkie schematy leczenia początkowego w leczeniu zakażenia HIV-1 ad 7