ROLA UKŁADU WEGETATYWNEGO W ZACHOWANIU ŚRODOWISKA WEWNĘTRZNEGO Ważne znaczenie posiada też układ wegetatywny w zachowaniu względnej stałości środowiska wewnętrznego ustroju w rozmaitych okolicznościach, w jakich znajdzie się ustrój. Wiemy bowiem, że jeżeli ustrój znajdzie się w wysokiej ciepłocie otoczenia, to zaczyna się wydzielać pot, rozszerzają się naczynia krwionośne skóry, czyli wzmaga się oddawanie ciepła, które zapobiega przegrzaniu ustroju. Krwotok zagrażający życiu wywołuje podrażnienie nerwu współczulnego i powstaje przyśpieszenie czynności serca, zwężenie naczyń, opróżnianie zbiorników krwi i przechodzenie z nich krwi do naczyń. Zapobiega to nadmiernemu spadkowi ciśnienia krwi i ciśnienie utrzymuje się wtedy na odpowiednim jeszcze minimum życiowym, narządy zaś, zwłaszcza mózg, otrzymują względnie dostateczną ilość, krwi i mogą wykonywać właściwą im czynność. Dzięki więc wpływom regulacyjnym z układu wegetatywnego ustrój może zachować odpowiednie środowisko wewnętrzne, konieczne dla czynności narządów przez ciągłe zmiany w rozmieszczeniu krwi krążącej. Wpływ układu, wegetatywnego na utrzymanie pewnej stałości środowiska wewnętrznego ustroju nazywa się czynnością homeostatyczną układu wegetatywnego. [patrz też: nerw strzałkowy powierzchowny, trioleinian glicerolu, szybin cieszyn ]