Sherrington (1920) udowodnili, że w skład każdego mięśnia wchodzi pewna ilość fizjologicznie odrębnych jednostek czynnościowych. Każda z tych jednostek, składająca się ze znaczniejszej ilości miocytów prążkowanych (około 130), jest uzależniona od jednego tylko neuronu słupa brzusznego rdzenia, który wysyła bodźce do należącej do niego jednostki czynnościowej za pośrednictwem jednego neurytu. W zależności od siły skurczu mięśnia, a więc w zależności od potrzeb, bierze udział w pracy większa lub mniejsza liczba jednostek czynnościowych ( mobilizacja czynnościowa ). W zależności od odcinka rdzenia rozróżniamy: osiem par – n n. szyjnych (nn. cerricales ; C), odpowiadające ilości żeber – n n. piersiowe(nn. thoracales ; Th), a dalej -nn. lędźwiowe (nn. lumbales ; L),-nn. krzyżowe (nn. sacrales ; S), opuszczające swymi gałęziami grzbietowymi przewód krzyżowy poprzez otwory krzyżowe grzbietowe, a gałęziami brzusznymi za pośrednictwem otworów krzyżowych brzusznych i wreszcie 4-5 par – n n. ogonowych. [więcej w: półpasiec na głowie, efawirenz, leczenie efawirenzu ]